टि हल्लियो र शिथिल भयो । सायद मान्छेरूको अन्तिम सास खुट्टाको बाटोहुँदै निस्किन्छ । उसको मृत देहको पहिलो साक्षी, उसको बिछ्यौनामा बिग्रेको तन्ना भयो । अनि सायद, एक जोडी अदृश्य पैतालाको छाप -जुन उसको होइन- जुन केही घडीअघि मात्र उसको कोठाको नयाँ गलैँचामा छापिएको थियो । एक धुवाँजस्तो हो […]
Read More
रक विषय भएर आएनन् । उनका अन्य किताबहरूमाझैं यो किताबको मुख्य पात्रले पनि एक्लोपन/एकान्तबासको भारी बोकेकी छिन् ।
Read More
शहरका कंक्रिट छतहरू बहिरा भइसकेका छन्, अब यिनले सुन्न सक्दैन वर्षातले खेलेको रतैउली ! तिमी आफ्नो घरबाट बाहिर निस्क र सधैंको जस्तै आफ्नो कलेजोभित्र निसासिरहेका आफ्ना उदासीलाई याद गर— अनि डाँको छाडेर रोऊ ! मलाई थाहा छ, बाहिर पानी परिरहेको छ । यो वर्षातले सधैं […]
Read More
देखि खै कसले ढुङ्गा बिछ्याएको साँघुरो बाटोमा । ढुकढुकी जोडजोडले उफ्रिरहेछ । डराइरहेछ । उसलाई आज कुनैपनि बाटो परिचित लागेको छैन । यस्तो लागिरहेको छ, ऊ जता हिँडेपनि, जता दौडेपनि- घुमिफिरि एउटै बाटोमा आएर टुंगिरहेको छ । तर हरेकपटक त्यही बाटो उसलाई फरक लागिरहेको छ । भरखरै.. केही समयअघि भेटेको-हिँडेको […]
Read More
ेर थाहा पाउन उसले कति किताब पढ्छ भन्ने जाने पुग्छ । यहाँ मैले आफैले आफैलाई एक्लो भनेर अर्थाउन खोजेको होइन, न एक्लो छु भनेर विलौना नै गरेको हुँ । तर आफ्नो व्यक्तिगत अनुभव र बेलाबखत बाआमाले, आफन्तले, साथीभाइले सम्बोधन गरेको आधारमा मैले आफूले आफैलाई एकलकाटे चाहिँ साबित […]
Read More
पत्रिका पढिरहेको छ । ‘बिथोबिन पूर्ण रुपमा बहिरो भयो ।’ उसले त्यो पत्रिकाको फ्रन्ट पेजमा छापिएको हेडलाइन पढ्छ । उसलाई यो पनि थाहा छ कि त्यो पत्रिका अठारौं शताब्दीबाट – एकाइसौं शताब्दीमा समय-यात्रा गरेर आएको हो । एउटा टाउको नभएको मान्छे – जो आफ्नो घाँटीबाट […]
Read More
